Ουκ ολίγες φορές έχει κατακριθεί φέτος ο Άγγλος επιθετικός για τις εμφανίσεις του με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ήρθε η ώρα της… απάντησης.
Ο Μάρκους Ράσφορντ παραδέχεται ότι έχει κάνει λάθη, αλλά δεν δέχεται να αμφισβητείται η δέσμευσή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και απέρριψε κάθε ισχυρισμό ότι δεν είναι πλήρως αφοσιωμένος στην ομάδα που υποστηρίζει από παιδί. «Άκου, δεν είμαι τέλειος άνθρωπος», γράφει ο Άγγλος επιθετικός στο “The Player’s Tribune”.
«Όταν κάνω ένα λάθος, θα είμαι ο πρώτος που θα σηκώσει το χέρι μου και θα πω ότι πρέπει να τα πάω καλύτερα. Αλλά αν αμφισβητήσετε ποτέ τη δέσμευσή μου στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τότε πρέπει να μιλήσω. Είναι σαν κάποιος να αμφισβητεί ολόκληρη την ταυτότητά μου και όλα όσα υποστηρίζω. Εδώ μεγάλωσα. Έχω παίξει σε αυτόν τον σύλλογο από τότε που ήμουν παιδί. Η οικογένειά μου απέρριψε χρήματα που άλλαξαν τη ζωή μου όταν ήμουν παιδί, ώστε να μπορώ να φορέσω αυτό το σήμα.
Το ποδόσφαιρο μπορεί να γίνει φούσκα. Προσπάθησα να μείνω κανονικός άνθρωπος, να κρατήσω τους ίδιους φίλους μου. Προσπάθησα να μην αλλάξω, ακόμα κι όταν είμαι σε βραδινή έξοδο ή διακοπές. Αλλά υπάρχει και μια άλλη πλευρά σε αυτό. Είμαι άνθρωπος. Έχω κάνει λάθη που κάνουν πολλά παιδιά στα 20 τους και προσπάθησα να μάθω από αυτά. Αλλά έχω κάνει και θυσίες που κανείς δεν βλέπει. Αυτό που θέλω να καταλάβετε είναι ότι τα χρήματα δεν είναι αυτά που σας κάνουν να παίζετε στις δύσκολες στιγμές. Είναι η αγάπη του παιχνιδιού».
Ο Ράσφορντ θεωρεί ότι οι επικριτές του έχουν βγει με τα μαχαίρια από τότε που του απονεμήθηκε MBE το 2021 για το έργο του στην αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας. «Νομίζω ότι κάποια από αυτά επιστρέφουν στην πανδημία», πρόσθεσε. «Απλώς προσπαθούσα να χρησιμοποιήσω τη φωνή μου για να βεβαιωθώ ότι τα παιδιά δεν θα πεινάσουν, γιατί ξέρω πώς είναι. Για κάποιο λόγο, αυτό φάνηκε να ενοχλεί ορισμένους ανθρώπους. Φαίνεται ότι περίμεναν να έχω μια ανθρώπινη στιγμή για να δείξουν το δάχτυλο και να πουν, “Βλέπεις; Δείτε ποιος είναι πραγματικά;” Μπορώ να δεχτώ οποιαδήποτε κριτική. Αλλά αν αρχίσετε να αμφισβητείτε τη δέσμευσή μου σε αυτόν τον σύλλογο και την αγάπη μου για το ποδόσφαιρο και να φέρω την οικογένειά μου σε αυτό, τότε θα σας ζητούσα απλώς να έχετε λίγο περισσότερη ανθρωπιά.
Πρέπει να καταλάβετε, όταν ήμουν νέος, το να παίζω για τη Γιουνάιτεντ ήταν το παν. Ήταν απρόσιτο για εμάς. Ήταν δύσκολο να φτάσεις εκεί και ακόμα πιο δύσκολο να μείνεις εκεί. Τα χρήματα είναι υπέροχα. Είναι ευλογία. Αλλά τα όνειρα είναι ανεκτίμητα. Για μένα, ακόμη και στα 11 μου, το να παίξω στη Γιουνάιτεντ ήταν ο μοναδικός μου στόχος.
Για να μπορέσω να συνεχίσω και να ζήσω αυτό το όνειρο, ως παιδί από το Μάντσεστερ αν νομίζεις ότι θα το θεωρούσα ποτέ δεδομένο, τότε απλά δεν ξέρεις μου. Ξέρεις τι, όμως; Αν είμαι ειλικρινής, ένα μέρος του εαυτού μου δεν με πειράζει όταν οι άνθρωποι με αμφισβητούν. Όταν όλοι μου λένε ότι με αγαπούν, υποψιάζομαι. Ξέρω πώς λειτουργεί ο κόσμος. Όποτε βρίσκομαι στα πιο σκοτεινά μέρη μου και νιώθω ότι ο μισός κόσμος είναι εναντίον μου, τείνω να φεύγω μόνος μου για μερικές μέρες και να κάνω επαναφορά, τότε είμαι καλά».//Λ.
