Δεκατέσσερις μήνες, 99 συνεδριάσεις και περισσότεροι από 60 μάρτυρες.
Αυτοί οι αριθμοί αντιστοιχούν στη δίκη για τη δολοφονία της Τζωρτζίνας, με κατηγορούμενη την ίδια τη μητέρα της. Το κατηγορητήριο ήταν βαρύ και πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
«Η Ρούλα Πισπιρίγκου αποπειράθηκε να σκοτώσει την κόρη της, Τζωρτζίνα, στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο, τον Απρίλιο του 2021 και δολοφόνησε το κορίτσι με κεταμίνη στο Νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού τον Ιανουάριο του 2022».
Στις 29 Μαρτίου 2024, η μητέρα της 8χρονης Τζωρτζίνας καταδικάζεται ομόφωνα σε ισόβια. Μία απόφαση που ήρθε ακριβώς δύο χρόνια μετά τη σύλληψή της, στις 30 Μαρτίου 2022.
Αυτό που ουσιαστικά είπαν οι δικαστές και ένορκοι -ομόφωνα – στη μητέρα ήταν: «Σκότωσες το παιδί σου σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και προσπαθούσες από τον Απρίλιο του 2021 να τελέσεις το συγκεκριμένο έγκλημα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Η Ρούλα Πισπιρίγκου δεν αντέδρασε ούτε μία στιγμή, παρά μόνο στο τέλος της διαδικασίας, όταν είπε προς την Πρόεδρο φανερά ενοχλημένη ότι έχει ασκήσει ήδη έφεση στην απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου.
Αν περίμενε την απόφαση; Η απάντηση είναι «ναι». Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη δίκη, σε αυτούς του 14 μήνες, οδηγούσαν σε έναν συγκεκριμένο δρόμο: αυτόν της ενοχής.
Ποια είναι όμως τα βασικά στοιχεία που οδήγησαν στην καταδίκη της μητέρας για τη δολοφονία του ίδιου της του παιδιού; Η «Ζούγκλα» παρουσιάζει τις άγνωστες λεπτομέρειες της πολύκροτης δίκης, σε ένα έγκλημα που δεν το χωρά ανθρώπινος νους. Μια μητέρα να δολοφονεί το ίδιο της το παιδί…
Τα στοιχεία της καταδίκης
1. Οι καταθέσεις των γιατρών
Οι περισσότεροι μάρτυρες ήταν γιατροί και νοσηλευτές από τέσσερα νοσοκομεία της χώρας: Καραμανδάνειο, Παίδων, Ωνάσειο και Ρίο.
Όλοι, μα όλοι, μιλούσαν για ένα υγιές παιδί και ανεξήγητα ξαφνικά επεισόδια.
Ο διευθυντής του Ωνασείου, ο κ. Παπαγιάννης, που τοποθέτησε το βηματοδότη στο κοριτσάκι, κατέρριψε κάθε ισχυρισμό της κατηγορούμενης ότι το παιδί είχε καρδιολογικό πρόβλημα.
Ο Ανδρέας Ηλιάδης, διευθυντής της ΜΕΘ Παίδων Πατρών, επέμενε ότι ο θάνατος της Τζωρτζίνας δεν είχε εξήγηση και ήταν αυτός που έκανε λόγο και μέσα στο δικαστήριο για σύνδρομο Μινχάουζεν.
Δεν βρέθηκε ούτε ένας γιατρός και από τα τέσσερα νοσοκομεία να πει ότι το παιδί είχε πρόβλημα υγείας.
2. Οι καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης
Η Ρούλα Πισπιρίγκου είχε μάρτυρες υπεράσπισης, που όμως – όπως αποδείχθηκε με την απόφαση του δικαστηρίου – δεν κατάφεραν να δώσουν στοιχεία και να ανατρέψουν το κατηγορητήριο.
Η κατάθεση της ιατροδικαστή Ουρανίας Δημακοπούλου – το πυρηνικό όπλο, όπως την αποκαλούσε ο κ. Κούγιας – όχι μόνο δεν βοήθησε την καταδικασμένη πλέον μητέρα, αλλά οδήγησε ακόμα και σε ευθεία αμφισβήτησή της εντός δικαστικής αίθουσας με την ιατροδικαστή να ξεσπά έντονα. Η ιατροδικαστής επέμενε ότι το παιδί πέθανε από παρατεταμένη επιληπτική κρίση, κάτι το οποίο δεν αποδείχθηκε.
3. Η συμπεριφορά της μητέρας
Όσοι παρακολούθησαν τη δίκη αυτούς τους 14 μήνες, συμφωνούν σε ένα πράγμα: Ότι η μητέρα ήταν απόλυτα ψύχραιμη… Αυτή τη συμπεριφορά της σχολίασε και η Εισαγγελέας. Δεν αντιδρούσε στα λόγια σημαντικών μαρτύρων, δεν είχε την αναμενόμενη συμπεριφορά για μια μητέρα που κατηγορείται άδικα για τον θάνατο του παιδιού της.
Η ίδια το απέδωσε στον χαρακτήρα της ότι δεν δείχνει τα συναισθήματά της. Θα περίμενε κανείς να εξοργιστεί με τα όσα έλεγε ο Ανδρέας Ηλιάδης εντός δικαστικής αίθουσας. Ο Μάνος Δασκαλάκης. Να σηκωθεί πάνω και να πει «τι είναι αυτά που λέτε;». Γιατί είπαν πολλά εναντίον της. Ακόμα και για χαρτορίχτρες… Κάτι τέτοιο, όμως, δεν έγινε… Το δικαστήριο έβλεπε όλους αυτούς τους μήνες μια μητέρα που άκουγε προσεκτικά, αλλά δεν αντιδρούσε. Δεν την άκουσαν ούτε μία φορά να ξεσπά, παρά μόνο όταν η Εισαγγελέας είπε ότι η Τζωρτζίνα είχε μια ατυχία: Να έχει την κατηγορούμενη μητέρα.
Την έντονη αντίδρασή της την κράτησε για την άλλη δίκη – της Μαλένας και της Ίριδας – και αυτή εκτός δικαστικής αίθουσας, όταν παραλίγο να πιαστεί στα χέρια με τον Μάνο Δασκαλάκη.
Η Ρούλα Πισπιρίγκου έχει εξήγηση για αυτή τη συμπεριφορά της… ότι δεν δείχνει το συναίσθημά της. Όμως, βρισκόταν στο εδώλιο, αντιμετωπίζοντας ένα πολύ βαρύ έγκλημα.
4. Η απολογία της Πισπιρίγκου
Η απολογία της κράτησε εννιά μέρες – χρόνος ρεκόρ για τα ελληνικά δικαστικά δεδομένα. Το πρόβλημα σε αυτή την απολογία ήταν ότι δεν έδωσε επαρκείς απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα.
Ήταν αναλυτική μιλώντας για τον Μάνο Δασκαλάκη. Όταν έφτασε στην ημέρα του θανάτου της Τζωρτζίνας ξεκίνησε την περιγραφή της από τη στιγμή που βγήκε από το δωμάτιο για να φωνάξει τους γιατρούς. Καμία αναφορά για το τι έγινε πριν.
Δεν έδωσε απάντηση σε ερωτήσεις όπως: γιατί μετέφερε το παιδί και μάλιστα εν μέσω κορωνοϊού, στο Νοσοκομείο στο πρώτο επεισόδιο που η ίδια αναφέρει και δεν κάλεσε παιδίατρο; Γιατί δεν έκανε στην Τζωρτζίνα ΚΑΡΠΑ όπως έκανε στην Ίριδα; Γιατί δεν κίνησε γη και ουρανό από την αρχή της ανακοπής να μάθει γιατί το παιδί πάθαινε επεισόδια;
Το δικαστήριο όμως στάθηκε πολύ και στα μηνύματα με τον πρώην σύζυγό της. Μηνύματα που έδειχναν ότι την απασχολούσε πολύ η επικοινωνία της με τον Μάνο Δασκαλάκη.
Υπήρχαν στιγμές που τα έχανε, δεν είχε λογική εξήγηση στις απαντήσεις της και προσπαθούσε να ρίξει την ευθύνη σε γιατρούς και δημοσιογράφους. Το δικαστήριο εξαρχής έκανε σαφές ότι δεν παρακολουθεί τηλεοπτικές εκπομπές και βαδίζει βάση των στοιχείων που παρουσιάζονται.
Σε αυτή την υπόθεση το ερώτημα που μένει αναπάντητο είναι που βρήκε την κεταμίνη η μητέρα. Για το δικαστήριο δεν είχε μεγάλη αξία, καθώς η τοξικολογική έδειχνε ότι η κεταμίνη δόθηκε ενώ το παιδί ήταν εν ζωή. Μέσα στο δωμάτιο βρισκόταν μόνο η μητέρα της. Όταν μπήκαν οι γιατροί το παιδί είχε 33 σφίξεις. Ο μεταβολίτης της κεταμίνης στα ούρα δείχνει και τοn χρόνο που δόθηκε στο κοριτσάκι. Ήταν εν ζωή…
Με την ομόφωνη καταδικαστική απόφαση πάντως η μητέρα ελπίζει να «σπάσει» τα ισόβια στο Εφετείο. Περιμένει όμως και την απόφαση για τα άλλα δύο κορίτσια, τη Μαλένα και την Ίριδα.
Είναι μια μητέρα που δολοφόνησε την κόρη της – σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου – και κατηγορείται για τους θανάτους των άλλων δύο παιδιών της…
