Χτισμένο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, το Ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου εξακολουθεί να φέρει τα σημάδια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και να περιέχει “λείψανα” από το ναζιστικό παρελθόν του.
Αλλά το “Olympiastadion”, όπως είναι γνωστό στα γερμανικά, συνδέεται επίσης με την αναγέννηση μιας δημοκρατικής Γερμανίας μετά τον πόλεμο. Φιλοξένησε αγώνες κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974 στην τότε Δυτική Γερμανία και ξανά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, 16 χρόνια μετά την επανένωση της Γερμανίας.
Ο Αδόλφος Χίτλερ συμμετείχε προσωπικά στο σχεδιασμό και την κατασκευή του σταδίου στίβου 100.000 θέσεων μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Ναζί το 1933, δύο χρόνια μετά την απονομή των Αγώνων του 1936 στη Γερμανία.
Αρχικά δεν ενθουσιάστηκε από την ιδέα της διοργάνωσης των Αγώνων, ο ναζί δικτάτορας όμως άλλαξε γνώμη αφού πείστηκε για τις δυνατότητές των Αγώνων για προπαγάνδα.
Τα σχέδια για την αναδιαμόρφωση του υπάρχοντος εθνικού σταδίου καταργήθηκαν γρήγορα υπέρ της κατασκευής ενός εντελώς νέου αθλητικού συγκροτήματος, του αθλητικού γηπέδου του Ράιχ, στην ίδια τοποθεσία. Ο Βέρνερ Μαρχ πιστώνεται ως ο αρχιτέκτονας του “Olympiastadion”.
Αντλώντας έμπνευση από το Κολοσσαίο της Ρώμης, το στάδιο σχεδιάστηκε για να εντυπωσιάσει.
Περισσότεροι από 2.600 εργάτες μόχθησαν για να το έχουν έτοιμο εγκαίρως για τους Αγώνες, οι οποίοι ξεκίνησαν την 1η Αυγούστου 1936. Η ρατσιστική ιδεολογία του ναζιστικού καθεστώτος επηρέασε βαθιά το έργο καθώς οι κατασκευαστικές εταιρείες κλήθηκαν να προσλάβουν μόνο «συμμορφούμενους , μη συνδικαλιστές εργάτες γερμανικής υπηκοότητας και άριας φυλής».
Ο Χίτλερ παρακολουθούσε από το μπαλκόνι του γηπέδου τον Τζέσι Όουενς να κερδίζει τέσσερα χρυσά μετάλλια για να γίνει εν τέλει το αστέρι των Αγώνων, καταφέρνοντας ένα πλήγμα στις αντιλήψεις του Χίτλερ περί φυλετικής ανωτερότητας.
Ωστόσο, οι Αγώνες έδωσαν επίσης μια προπαγανδιστική νίκη για τη Ναζιστική Γερμανία. Κέρδισε περισσότερα μετάλλια από οποιαδήποτε άλλη χώρα και παρουσίασε στον κόσμο μια προσεκτικά φτιαγμένη εικόνα ειρήνης και ανεκτικότητας που ήθελαν να δείξουν ο Χίτλερ και οι συνεργάτες του. Ήταν αναμφισβήτητα η πρώτη μεγάλη περίπτωση αθλητικού “πλυσίματος” στον κόσμο.
Το “Olympiastadion” και το αθλητικό πάρκο του Ράιχ υπέστησαν ζημιές στον πόλεμο, αν και το στάδιο γλίτωσε σχετικά αλώβητο σε σύγκριση με την καταστροφή που προκάλεσαν τα συμμαχικά βομβαρδιστικά σε πιο κεντρικές περιοχές του Βερολίνου. Πολλά κτίρια που σώθηκαν επαναχρησιμοποιήθηκαν με την αφαίρεση της ναζιστικής τους εικονογραφίας.
Το “Olympiastadion” και το πρώην αθλητικό πάρκο του Ράιχ ανακαινίστηκαν το 1966, όταν το μπαλκόνι του Χίτλερ μίκρυνε κατά ένα μέτρο. Οι μεγαλύτερες ανακαινίσεις έγιναν πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας το 2006, όταν στο στάδιο τοποθετήθηκε στέγη.
Δεν γίνονται προσπάθειες να κρυφτεί το ναζιστικό παρελθόν του σταδίου – η σύγχρονη Γερμανία είναι ανένδοτη ότι οι φρικαλεότητες της ναζιστικής εποχής δεν πρέπει να ξεχαστούν.
Ενημερωτικές πινακίδες στα αγγλικά και γερμανικά τοποθετούνται γύρω από το γήπεδο για να ενημερώνουν τους επισκέπτες για την ιστορία του τόπου.//
